In plaats van het cliché—een zadeldak aan de straat plus een achterbouw met plat dak—kiezen we voor een profiel dat flirt met het standaard gabarit en monolithisch aandoet. Het frivole spel van ramen en daken speelt een prominente rol en wordt binnenin tevens tastbaar via een spel van vides. Een sculpturaal element aan de nok van het dak getuigt van de vrijheid die het ontwerp zich aanmeet.
Het monolithisch volume ontstaat door het doortrekken van de gevelsteen als afwerking van het hellend dakvlak. Halve bakstenen—noch te licht noch te zwaar—fungeren als dakafwerking en zijn selectief gelijmd om de waterafvoer te garanderen.